We bevinden ons in één van de mooiste maanden, de maand Ramadan. We vasten niet alleen van zonsopgang tot zonsondergang, maar proberen ook ijverig te zijn in al onze andere daden. De verplichte daden proberen wij beter na te komen en uit te voeren en daarnaast streven wij er ook naar om extra (niet) verplichte daden te verrichten. Echter als het einde nadert, krijgen wij toch de gedachten dat we meer hadden kunnen doen. Met deze gedachten stellen wij ons zelf gerust dat we dit de volgende Ramadan gaan toepassen. Echter weten wij niet of wij deze zullen bereiken.
Een laatse wens
Als er tegen de bewoners van de graven zou worden gezegd: ‘Wens!’ – dan zouden ze wensen om nog één dag in de Ramadan mee te maken. Imaam Abul-Faraj ‘Abdur-Rahmaan bin Al-Jawzee (rahimahullaah) zei:
- O strever; dit is het seizoen van jouw ijverigheid.
- O zoeker; dit zijn de tijden van jouw aandeel (portie).
- Ontwaak o nalatige uit de sluimer van luiheid.
- Bescherm jezelf, o onwetende, voor de twijfels van misleiding.
- Verrijk jouw welzijn in deze maand voordat je in jouw graf wordt geplaatst.
Dit alles moet gebeuren vóór de geleidelijke verdwijning van je levensduur, voor het wegvallen van jouw ledematen, voor je vastgelegde einddatum, voor het afscheid nemen van jouw stem en het struikelen over jouw eigen voeten tezamen met de uiting van jouw spijt. Want inderdaad, de duur van het leven is slechts enkele uren die voorbij gaan en momenten die snel de afstand tussen leven en dood overbruggen. Het is een beperkte tijd die racet tegen jou, terwijl de dood elk moment dichterbij komt. Verbazingwekkend, want als jou een slok water zou worden aangeboden in de Ramadan, dan zou je dit niet aannemen, zelfs als je hiervoor wordt geslagen. Toch speel je vals in deze overeenkomst en bied je overbodige zaken aan voor in de weegschaal. Zodra de maand Ramadan voorbij is, drink je wijn in Shawaal. Maar is de Degene die dit verbiedt in Ramadan ook niet Degene die dit verbiedt in alle andere maanden? In Soerah Al-Baqarah vers 85 wordt het volgende gezegd:
أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ
Dus jullie geloven wel in een deel van het Schrift en niet in een ander deel ervan?
Wat betekent dit voor ons?
Bij Allaah, de Verhevene; als er tegen de bewoners van de graven zou worden gezegd: ‘wens’ – ze zouden inderdaad één dag in de Ramadan wensen. Nu wij ons nog op deze Dunya bevinden is het belangrijk om zelfreflectie uit te voeren, want wij weten niet hoe lang wij te leven hebben en hoe vaak wij de Ramadan nog mee mogen maken. Dus denk even goed na.
? Hoelang blijf jij nog in dat kloffie/gewaad van zorgeloosheid?
? Ken jij de uitkomst van een onrealistische fantasie niet?
? Verwondering over jou, want jij gelooft en toch voel jij je veilig voor de onzekerheid (van de tijd).
? Trek jij geen lering uit datgene wat jij aandachtig observeert?
? Is het die oorverdovende doofheid of is het de bedekking van het zicht?
Bij Allaah, de Verhevene; jij bent in gevaar!
De ondergang nadert en het vertrek staat voor de deur en met de dood zal het nieuws tot jou komen, maar elke keer wanneer je een zonde verlaat, ga je weer door naar een andere.
O één van weinig zuiverheid; tot welke hoeveelheid van jouw leven zal deze onzuiverheid nog blijven?
Jij bent in de Ramadan net zoals je was in (de maand) Safar. Als jij deze maand verliest wanneer profiteer je dan wel?
Als je er niet in reist, zoekend naar voordeel, wanneer ga jij dan op pad?
(Genomen uit: At-Tabsirah p.84-85)
